BEZ POŻEGNANIA - AGNIESZKA LINGAS-ŁONIEWSKA

Bez przebaczenia/Bez pożegnania
Bez przebaczenia || Bez pożegnania

Wydawnictwo: BURDA KSIĄŻKI

Data wydania: marzec 2020
Liczba stron: 326
Moja bardzo subiektywna ocena: 10/10

***

Po książki Pani Agnieszki sięgam, bo mam gwarancję, że otrzymam historię pełną emocji i wzruszeń. I w tym przypadku nie jest inaczej i dostałam dokładnie to czego oczekiwałam.

"Bez pożegnania" to kontynuacja "Bez przebaczenia". Ponownie spotykamy więc Piotra i Paulinę i możemy zobaczyć jak dalej im się wiedzie. Nie wszystko jednak idzie po ich myśli, a na ich drodze stanie człowiek, który nie życzy im dobrze... Jednak pierwsze skrzypce w tej części wiodą Jacek Krall i Weronika Szuwarska. Jacek to żołnierz, który właśnie wrócił z misji w Afganistanie. Teraz rozpoczął pracę pod okiem Piotra Sadowskiego. Cały czas jednak wracają do niego koszmary jakie przeżył na misji, w wyjątkowo ekstremalnych warunkach i ciągłym zagrożeniu życia. Weronika to pani psycholog, do której Jacek trafia na terapię, a która w wyjątkowy sposób próbuje pomóc mu pokonać wszelkie lęki i niepokoje. Sama także boryka się z przeżyciami, o których nie potrafi zapomnieć, poniosła bowiem w życiu ogromną stratę.

Tym razem Pani Agnieszka porusza w swojej książce bardzo trudny, ale i ważny temat: żołnierzy, którzy powrócili z misji i borykają się z PTSD. Pokazuje, że nie jest to tylko ich wewnętrzny problem, ale całą sytuację przeżywają także ich rodziny. Niejednokrotnie duży ciężar pokładany jest w żonach/partnerkach życiowych tych żołnierzy. Oni sami bowiem często uciekają i swój ból czy cierpienie próbują załagodzić alkoholem, narkotykami czy przygodnym seksem.... Jednak to nic nie pomaga, a wręcz przeciwnie - jeszcze bardziej pogrąża. Koszmary nocne powracają, niewyspanie, przemęczenie daje o sobie coraz częściej znać. Do tego dochodzi życie w ciągłym napięciu, czuwaniu, byciu w gotowości. A to wszystko sprawia, że żyją oni w ciągłym stresie. Na przykładzie Jacka możemy zobaczyć jak taka terapia jest trudna, jak żmudny jest to proces, na drodze którego pojawia się niejeden kryzys i trzeba być naprawdę mocno zdeterminowanym i mieć silne wsparcie, aby iść dalej do przodu...

I jak to w książkach Pani Agnieszki - nie może zabraknąć miłości! Jest jej dużo, a wręcz jest ona siłą napędową. Tym razem Autorka ukazała nie tylko tą jasną stronę miłości, ale i tą ciemniejszą, trudniejszą. Weronika bowiem nie jeden raz widzi Jacka w rozsypce, ale żeby mu pomóc przetrwać poszczególne kryzysy, musi czasem sama być silna, a niektóre sytuacje puścić w niepamięć. A to możliwe jest tylko dzięki wielkiej miłości jaką czuje do tego mężczyzny. Zresztą oni oboje okazując sobie ciepło i wzajemne wsparcie stają się dla siebie podporą. I przede wszystkim od początku są ze sobą szczerzy. Zresztą Jacek niejednokrotnie zadawał Weronice pytanie: "czemu Ty w ogóle ze mną chcesz być?", "czy nadal chcesz mnie takiego?".

Akcja jest tutaj wartka, szybko się toczy. Książka wciąga i nie sposób się od nie oderwać. Ja przeczytałam ją jednym tchem! Dosłownie! Jest też tu ogrom emocji i wzruszeń! A i w kilku momentach łza w oku się zakręci... Co oczywiście skłania do refleksji i rozmyślań...

Nie zabrakło także wycieczki do Wrocławia! A te fragmenty, gdy Jacek oprowadza po mieście Weronikę, czytałam ze szczególnym sentymentem i uśmiechem:)

Pierwsza część "Bez przebaczenia" to moja jedna z ulubionych powieści Pani Agnieszki. Po przeczytaniu "Bez pożegnania" już wiem, że to będzie moja ulubiona seria! I wiem też, że wrócę do niej niejeden raz.

Za egzemplarz recenzencki dziękuję bardzo wydawnictwu BURDA KSIĄŻKI