LISTY NA WYCZERPANYM PAPIERZE - AGNIESZKA OSIECKA, JEREMI PRZYBORA, MAGDA UMER

Wydawnictwo: Agora
Data wydania: październik 2010
Liczba stron: 224
Moja bardzo subiektywna ocena: 7/10 

Czyta: Magda Umer, Piotr Machalica

***

Ta książka to zbiór listów pomiędzy Agnieszką Osiecką a Jeremim Przyborą. To korespondencja z lat 1964 - 1966.

Dwoje poetów, zafascynowanych sobą i swoimi talentami. Korespondencja ta pokazuje nam jakim uczucie darzyło się tych dwoje ludzi. Swój romans ukrywali przed wszystkimi i nikt nie wiedział jak bardzo się kochają. Ich miłość była bardzo burzliwa, ale i dramatyczna. Ja poznając tą historię byłam zdziwiona jak wiele oni podróżowali, jak się ze sobą komunikowali. Od teraz na wiele ich tekstów będę patrzyła przez całkiem inny pryzmat i kontekst, w którym powstały...

***

Wybrane cytaty:

Nie przejmuj się tym - zanim ten list dojdzie, będę już fontanną pogody i radości życia! Ale dzisiaj kocham Cię w smutku. 

Coś Ty zrobił, Jeremi, zostawiłeś mnie samą w pustym mieście, w którym pełno jest tylko Twojej nieobecności. Żeby Warszawę doprowadzić do takiego stanu, to tylko Ty potrafisz.  

Boję się, że Ty wcale tego moje kochania nie czujesz, bo nie przejawia się ono w żadnej formie dbania o Ciebie. Chciałabym jednak, żebyś pamiętał, że ja o siebie też przecież nie dbam. Jestem czasem dla Ciebie nieczuła, ale ja i dla siebie jestem nieczuła. Zwłaszcza w drobiazgach. Nie zrobię Ci śniadania, ale wiesz - ja i sobie nie zrobię śniadania. 

Całuję Cię za to, gdzie sobie życzysz, jeżeli w ogóle sobie życzysz, i cieszę się, że nie jestem bohaterem tej piosenki. A jeżeli sobie nie życzysz, to nie całuję Cię w ogóle nigdzie i jest mi jeszcze smutniej, niż było dotąd 

MATKA ROKU - GABRIELA GARGAŚ

Kobieta idealnie nieidealna
Matka roku || Wpadka roku

Wydawnictwo: Skarpa Warszawska
Data wydania: wrzesień 2021
Moja bardzo subiektywna ocena: 7/10

Czyta: Katarzyna Zielińska

***

Tatiana ma prawie czterdzieści lat. Ma męża, dwójkę już nie takich najmniejszych dzieci, pracę, którą całkiem lubi, budowę domu prawie na wykończeniu... Czyli praktycznie ma wszystko, czego potrzeba do szczęścia... Jednak życie czasem płata nam figle...

Nie jest to standardowa książka. Na początku myślałam, że będzie to lekka, humorystyczna opowieść. Potem dostałam coś na kształt prawie poradnika. A właściwa akcja zaczęła się dopiero później. 

Autorka porusza tu szereg różnych tematów od kryzysu wieku średniego po wpływ na nas krytyki innych ludzi... Pokazuje kobietę w wieku 40 lat i jej problemy. Pewnie, że takie problemy ma wiele kobiet, z tym, że tutaj są one podane wszystkie, na raz. Stąd, zwłaszcza na początku odniosłam wrażenie, że czytam poradnik, a nie książkę obyczajową.

Z drugiej strony jednak po wybraniu tych najcelniejszych myśli, książka sprawia, że nad niektórymi rzeczami warto się zatrzymać, przemyśleć, poddać refleksji...

***

Wybrane cytaty:

(…) Masz prawo się załamać, masz prawo beczeć, wycierać nos, kląć na czym świat stoi. Krzyczeć kiedy nie możesz więcej znieść, tupnij nogą. Za jakiś czas będzie inaczej, Za jakiś czas zatańczysz w deszczu. Będziesz podziwiała / podziwiał tę burzę z innej perspektywy, z oddali. (…).Każda burza, każda rozpierducha kiedyś moja. Przestań w kółko siebie pytać dlaczego to mi się przydarzyło. Nie wiem tego ja ani nie wiesz ty i nie prawda że ból uszlachetnia. Potrafi sponiewierać dziad jeden. Ale kiedy w kółko będziesz pytać i tak nie znajdziesz odpowiedzi. 

Bycie silną to wcale nie jest to, że masz codziennie się uśmiechać, mówić, jak to jest pięknie, zdobywać szczytny, te górskie i te wszystkie inne. To nie jest udowadnianie sobie, że dajesz radę, bo czasami tej rady nie dajesz.  

W dzisiejszym świecie niektórzy myślą, że definiuje ich piękne ciało, zapominają o tym, że ważniejsze jest to, jak się czujesz przy jakimś człowieku. Jaką energię on ci daje, a jaką zabiera. 

Jest takie piękne powiedzenie : jeśli czujesz się tak, jakbyś stracił wszystko, pamiętaj, że drzewa jesienią też tracą liście, ale wciąż stoją i czekają na wiosnę. Słoneczne dni kiedyś przyjdą. Zaufaj mi.  

Wiesz, że inni ludzie niekiedy podcinają nam skrzydła. Czasami mówią nam, że coś tam nie wypada. A dlaczego nie wypada? Jeśli czegoś chcę i czuję się na siłach, i nikogo tym nie krzywdzę, to mi wypada. 

(…) Odpuść sobie. Nie zadręczaj się. Co będzie to będzie. I tak się zdarzy i tak. Z twoim zamartwianiem lun bez niego (…). 

NORA, TEGO NIE MA W SCENARIUSZU - ANNABEL MONAGHAN

Wydawnictwo: Insignis
Data wydania: lipiec 2023
Liczba stron: 280
Moja bardzo subiektywna ocena: 7/10 

***

Nora Hamilton pisze scenariusze filmowych historii romantycznych. Jest to jej zawód, robi to więc hurtowo i wręcz automatycznie. Najczęściej pisze według określonego, przewidywalnego schematu, w którym zmienia tylko imiona, profesje bohaterów i miejsce akcji. Gdy mąż zostawia ją z dwójką dzieci, Nora nie potrafi sobie początkowo poradzić. Postanawia, że najlepszą dla niej terapią będzie opisanie jej osobistej historii właśnie w scenariuszu. Okazuje się on na tyle genialny, że reżyser chce go od razu sfilmować, główne role mają grać światowe sławy filmu, a najlepszym planem filmowym okazuje się prawie stuletni, nieco rozpadający się już domek Nory. I w ten sposób Nora poznaje Leo Vance’a, najseksowniejszego z aktorów.

To bardzo przyjemna, lekka lektura. Jest ona osadzona w znanym schemacie, więc od razu wiemy jakie będzie zakończenie. Jednak nie o samo zakończenie tu chodzi, a o całą drogę do niego. Bardzo spodobało mi się, że bohaterowie są już ludźmi po przejściach, mają swoje doświadczenia, bagaże emocjonalne, są na tym etapie w życiu, że nie od razu popadają w wir przysłowiowych "motyli w brzuchu"... A to sprawia, że powieść nabiera nutkę melancholii. Nora jest wyjątkowo praktyczną, twardo stąpającą po ziemi kobietą, wie, że musi zaopiekować się dziećmi, zawieźć je na zajęcia do szkoły, pomóc w pracach domowych, musi także pomyśleć o zakupach czy remoncie domu. Leo natomiast jest typowym gwiazdorem, nigdy nie chodził chociażby do warzywniaka po zakupy. Dlatego być tym bardziej fascynuje go zwykły świat Nory...

Pełna humoru, otulająca niczym kocyk opowieść sprawdzi się idealnie na czas odpoczynku. A wspaniale wykreowany klimat starego domku i ogrodu stąd można podziwiać wschody słońca przeniesie nas w sielskie i błogie miejsce...

Poza tym my tak rzadko doceniamy, to co mamy, te ulotne chwile jak chociażby wschód słońca, który każdego dnia jest inny i każdy z nas może mieć go tylko dla siebie jeśli tylko chce...

LEO - AGNIESZKA LINGAS-ŁONIEWSKA

Bezlitosna siła
Kastor || Polluks || Saturn || Mars || Revenge || Nicolas || Leo

Wydawnictwo: JakBook
Data wydania: sierpień 2023
Moja bardzo subiektywna ocena: 6/10

***

"Leo" to już siódmy i ostatni tom cyklu "Bezlitosna siła". Opowiada on o chłopakach z klubu Panta Rhei walczących w klatkach i o ich partnerkach życiowych związanych z fundacją Femi Help.

Tym razem głównym bohaterem jest Leon Mills, zwany Leo, który bratem Wiktora Revenge'a. Po dość burzliwym okresie dojrzewania trafia do klubu, zaczyna trenować i przygotowywać się do walki. Spotyka także Kaśkę Makowiecką, koleżankę z liceum, której kiedyś Leon pomógł odejść od przemocowego chłopaka. Teraz Kasia wychowuje pięcioletniego brata i stara się jakoś poukładać swoje życie. Przeszkadza jej jednak były chłopka, który właśnie wychodzi z więzienia i postawił sobie za cel, aby Kaśka do niego wróciła.

To książka o przyjaźni, miłości i wzajemnym wspieraniu się w trudnych chwilach. Idealna na wieczorny relaks po ciężkim dniu!

PIEKŁO - NIEBO - PAWEŁ FLESZAR

Wydawnictwo: Harper Collins Polska
Data wydania: czerwiec 2023
Liczba stron: 368
Moja bardzo subiektywna ocena: 8/10 

***

"Piekło-niebo" to druga powieść Pawła Fleszara, którą miałam przyjemność przeczytać i drugi kryminał.

Akcja powieści rozgrywa się w Krakowie w 2019, gdzie dochodzi do morderstw dziewięcioletnich chłopców. Chłopcy są gwałceni i duszeni, a wszystko to w okolicach ich Pierwszej Komunii Świętej. Komisarz Wit Nawrocki wraz ze swoimi współpracownikami: Imbirem i Klaudią prowadzą śledztwo pod presją czasu, bo doskonale zdają sobie sprawę, że każda minuta/godzina zwłoki zmniejsza szansę przeżycia porwanego dziecka. A przy każdej z ofiar policja znajduje papierową zabawkę zwaną piekło niebo... Niewątpliwie ma to znaczenie, pytanie tylko jakie?

Fabuła książki jest fikcją, ale Autor wplata prawdziwe wydarzenia i fakty, które miały miejsce, jak na przykład premiera filmu "Nie mów nikomu" braci Sekielskich czy postać Gumisia przestępcy, który terroryzował kiedyś Kraków. To sprawia, że zapominamy, że czytamy książkę, bo fikcja zaczyna mieszać się z rzeczywistością...

To typowy, klasyczny kryminał i zawiera wszystkie elementy jakie powinien mieć. Akcja jest wartka, równo poprowadzona, nie ma tu wzlotów i upadków. Styl prowadzenia narracji przypomina momentami styl reporterski,nie ma tu dużo emocji. Całość klimatu i wrażeń jakie odnosimy wynika z niezwykle trudnej tematyki tu podjętej. Bo to właśnie sprawy związane z krzywdzeniem dzieci budzą w nas największe przerażenie. Sprawa prowadzona przez śledczych jest zawiła, czasem policjantom brak punktu zaczepienia przez co mają wrażenie, że stoją w miejscu. Jest duszno, jest mrocznie, niebezpieczeństwo czai się blisko.

I bardzo ważne: do samego końca nie wiemy jak dokładnie skończy się ta historia. Ja dałam się zwieść na manowce, bo obstawiałam tego, którego później również wytypowali policjanci (można więc powiedzieć, że szłam dobrym tropem), ale zakończenie i tak mnie zaskoczyło!