WIOSKA MORDERCÓW - ELISABETH HERRMANN

Sanela Beara
Wioska morderców || Śnieżny wędrowiec

Wydawnictwo:Prószyński i S-ka
Data wydania: kwiecień 2016
Liczba stron: 548
Moja bardzo subiektywna ocena: 9/10

***

Książkę dostałam jako prezent urodzinowy:) To moje pierwsze spotkanie z tą autorką. I przede wszystkim muszę podkreślić, że książka jest bardzo ładnie wydana! Szczególnie spodobała mi się okładka – jest piękna!

Sama książka ma swój klimat i urok, czyta się ją w miarę przyzwoicie, autorka pokazuje nam zmiany jakie miały w Niemczech, podział kraju na wschód i zachód. Sam kryminał też bardzo mi się podobał, ciekawa, wciągająca fabula nie pozwala czytelnikowi się nudzić i co bardzo ważne napięcie w książce cały czas jest, po kolei wyjaśniane są poszczególne wątki. Natomiast w samym finale mamy wszystko dość rzeczowo wyjaśnione. A takie właśnie zakończenia lubię: klarowne i precyzyjne. Fabuła opiera się nie tylko na morderstwie, ale skupia uwagę na pewnych wątkach psychologicznych, przez co jest jeszcze ciekawsza i bardziej intrygująca. Bo mamy tu do czynienia nie z ludźmi szalonymi, ale skrzywdzonymi przez los, bezradnymi, próbującymi poradzić sobie w sytuacji bez wyjścia.

Akcja rozpoczyna się, gdy w berlińskim zoo dochodzi do pewnego dziwnego zdarzenia: dzikie świnie pekari rozrywają na strzępy człowieka. Na miejscu zjawia się zwykła policjantka Sanela Beara. Gdy zaczyna rozglądać się po terenie ogrodu zoologicznego, zostaje napadnięta i trafia do szpitala. Tam odwiedza ją jeden z jej szefów i dość wyraźnie sugeruje, że ma się nie wtrącać. Beara zanim została zaatakowana, rozmawiała z kobietą Charlie Rubin, która pokazywała jej jak hodowane są w zoo szczury i myszy, które później są pokarmem dla innych mięsożernych zwierząt. Po całym zajściu kobieta zostaje oskarżona o obydwie zbrodnie. Policjantka Beara jednak ma co do tej wersji wątpliwości i rozpoczyna własne śledztwo. Pomimo, iż jako zwykła policjantka nie ma prawa dalej zajmować się to sprawą, Beara najpierw udaje się sama do domu podejrzanej i odkrywa m.in. że w mieszkaniu tuż przed wyjściem nasza domowniczka nie była sama, ale z kimś. Następnie policjantka jedzie do wsi, z której pochodzi Charlie, tam napotyka kobietę, która kiedyś prowadziła zajazd. Próbuje ją jak najbardziej wypytać o informacje dotyczące wioski i tutejszej społeczności, na którą jak się okazuje składa się obecnie tylko 8 kobiet i ani jednego mężczyzny. Baera próbuje także skontaktować się ze swoim przełożonym i namówić go do rozpoczęcia poszukiwań tych zaginionych ludzi. Gdy Gehring nagle zaczyna w duchu przyznawać jej rację i próbuje się z nią skontaktować, Beara nie daje znaku życia. To zmusza komendanta do wznowienia śledztwa i udania się samemu do tej dziwnej wioski.
Równolegle poznajemy Jeremiego, który pracuje w przychodzi profesora Brocka. Muszą oni przygotować opinię na temat stanu psychicznego oskarżonej. Podczas zbierania informacji do tego właśnie zadania Jeremy poznaje siostrę Charlie i niestety dochodzi między nimi do większej zażyłości. Jeremy zaczyna powoli odkrywać, że tajemnica dziwnego zachowania Charlie, a później również jej siostry wynika w większości z ich dzieciństwa. Jednak sytuacja szybko ulega zmianie, kiedy oskarżona Charlie Rubin popełnia w areszcie samobójstwo. Nikt nie może w to uwierzyć, policja chce zamknąć już śledztwo i zamknąć sprawę, skoro główny podejrzany nie żyje, a dwaj specjaliści od ludzkiej psychiki nie potrafią zrozumieć jak wcześniej mogli nie zauważyć tak niepokojących sygnałów. Wtedy Jeremy z Carą również jadą do tragicznej wioski, aby w tym przypadku dziewczyna powróciła do wspomnień, Tam spotykają na miejscu Martina, sąsiada, który wyjaśnia im dokładnie, choć nie bez tragicznych przygód, co i jak miało miejsce w przeszłości.

Na pewno sięgnę po kolejną książkę autorki, bo zapewnia intrygujący sposób spędzenia niejednego jesienno-zimowego wieczoru.