CAŁA PRZYJEMNOŚĆ PO MOJEJ STRONIE - NATALIA SOŃSKA

Jagodowa miłość
Cała przyjemność po mojej stronie || Co jeszcze mogę dla ciebie zrobić? || Zacznijmy jeszcze raz


Wydawnictwo: CZWARTA STRONA
Data wydania: maj 2018
Liczba stron: 336
Moja bardzo subiektywna ocena: 9/10

***

„Cała przyjemność po mojej stronie” to cudowna, romantyczna opowieść, gdzie na pozór jest słodko i cukierkowo, ale jak się przyjrzymy dokładniej, to zobaczymy z jakimi troskami i problemami zmagają się nasi bohaterowie. To też kolejny raz, kiedy poznaję nowego dla mnie Autora i kolejny raz nie czuję się zawiedziona, a wręcz przeciwnie – chętnie nadrobię zaległości i poznam pozostałą twórczość Natalii Sońskiej😊

Jagoda z wykształcenia ekonomistka, ale z zamiłowania wspaniały cukiernik. Pieczenie słodkich wspaniałości jest dla niej pasją i daje jej ogromne spełnienie. A nie ma co ukrywać – jest w tym niezrównana. Mieszka w kamienicy, którą odziedziczyła po swojej zmarłej ciotce. Jednak ze względu na koszty remontu kamienicy, lokat na dole musiała wynająć. Szczęście w nieszczęściu, że ów lokal wynajął Pan Karol, który założył tu cukiernię, a Jagodę zatrudnił jako kelnerkę i kierowniczkę. Dziewczyna zatem od czasu do czasu może „wyżyć się w kuchni”, ale jest także autorką wielu autorskich przepisów na sprzedawane w cukierni wypieki. My poznajemy Jagodę w trudnym dla niej momencie życia, gdy okazuje się, że mąż Łukasz ją zdradzał, a ona wreszcie zdecydowała się na rozwód z orzekaniem o winie. Nagle wprowadza się do Jagody jej siostra Agata, która popełniła w pracy w banku błąd i została zwolniona dyscyplinarnie. Wtedy też Jagoda zaczyna bliższą znajomość z pewnym stałym klientem ich cukierni – Tomaszem. Tomasz to tajemniczy, elegancki człowiek, który przychodzi do cukierni co tydzień w niedzielę i kupuje zawsze sernik. Jagoda zauważa jednak, że jego oczy są wyjątkowo smutne. Jaką tajemnicę skrywa Tomasz i jak dowie się o niej Jagoda, tego nie powiem. Kto jest ciekawy, niech czyta!

Bardzo polubiłam bohaterów. Właściwie wszyscy są przesympatyczni (oprócz oczywiście męża Łukasza i koleżanki Pauliny). Agata, siostra Jagody oraz Adam, kolega Tomasza wprowadzają dużo humoru, a dialogi z ich udziałem były moimi ulubionymi! Poza tym było mnóstwo śmiesznych, sytuacyjnych zdarzeń, jak chociażby nocne pieczenie sernika, poranne śniadanie Jagody i Tomasza w towarzystwie Agaty czy śniadaniowa wizyta Adama, który zażyczył sobie u Tomasza jajecznicę.

Lektura ta to typowa romantyczna historia, raczej dla kobiet. Nie ma tutaj wartkiej akcji, pościgów czy strzelanin. Akcja jednak trzyma w napięciu, nie pozwalając na oderwanie się od książki, pomimo, że troszkę mimo wszystko jest przewidywalna. Mnie wciągnęła całkowicie, na czym ucierpiało prasowanie i sprzątanie w domu. Ale przecież ono może poczekać, prawda? Nigdzie nie ucieknie! Zdecydowanie dawno już nie przeczytałam książki tak szybko😊 a może po prostu potrzeba mi było takiej kojącej zmysły opowieści… Chociaż nie jest to tylko taka błaha historyjka, Autorka porusza bowiem i trudniejsze problemy. Jagoda i Tomasz zmagają się z przede wszystkim z wewnętrznym przełamaniem się, aby rozpocząć nowy związek czy to po stracie ukochanej osoby, czy po rozwodzie. Oboje mają z tego powodu dylematy moralne i najpierw chcą uporządkować swoje życie ze sobą, a dopiero zaprosić do niego ta druga osobę. Książka opisuje również trudne relacje rodzinne jak chociażby chęć kierowania przez rodziców życiem swoich dzieci. Tacy zaborczy są tutaj rodzice Jagody i Agaty. A gdy dorzucimy jeszcze ich konserwatywne poglądy, to już mamy konflikt gotowy…. Jednak obok tych wszystkich problemów z jakimi zmagają się nasi bohaterowie, mamy też przyjemniejsze rzeczy! Widzimy i czujemy miłość. I z jednej strony jest to miłość dwojga ludzi, a z drugiej miłość jaką wkładają w swoje pasje, które zawsze warto mieć w swoim życiu, A uczynienie ze swojej pasji zawodu i sposobu na życie to podwójny sukces!

Książka podzielona jest na rozdziały, ale każdy z nich ma część, która napisana jest z perspektywy Jagody, a drugą z punktu widzenia Tomasza. To bardzo fajne i praktyczne rozwiązanie pozwala nam - czytelnikom poznanie przemyśleń każdej ze stron i spojrzenia z dwóch różnych perspektyw na daną sytuację. Denerwowała mnie jedynie jedna rzecz – od czasu do czasu Autorka zamiast „Jagoda” używała zwroty „siostra Agaty”. Nawet jak w danej scenie Agata nie występowała. To mała rzecz, ale z czasem zaczęła mi przeszkadzać, bo przecież to Jagoda jest tu główną bohaterką…

Muszę jeszcze zwrócić uwagę na klimat w jaki wprowadziła nas Pani Natalia. Karty tej książki wcale nie pachną papierem i drukarnią, ale świeżo upieczonym sernikiem, delikatną nutką wanilii i aromatyczną kawą. Autorka wyjątkowo malowniczo wprowadziła nas na zaplecze cukierni i pokazała tajniki tego zawodu. A stworzenie takiej atmosfery, to naprawdę ogromny plus.

Całe szczęście, że drugi tom mam pod ręką, bo już nie mogę doczekać się jak potoczą się losy Jagody, Tomasza i Agaty. Do tego zorientowałam się także, że we wrześniu pojawi się trzecia część jagodowej serii – tak długo mam czekać?! I jeszcze jedno – tych książek naprawdę nie wolno czytać będąc głodnym. Nie pozostaje nic innego jak upiec ciasto i zasiąść do lektury! Ja mam jeszcze jeden przepis na sernik, który muszę wypróbować, a nie mam kiedy, może teraz, po takiej lekturze będzie więcej motywacji!

 ***

Wybrane cytaty:

Każdy człowiek czasami potrzebuje odmiany, nawet niewielkiej, ale takiej, która pozwala cieszyć się z życia, z drobiazgów, która przypomina, że życie może być radosne i zaskakujące, mimo, że dzieli się je tylko z jedną osobą. Na tym przecież polega miłość! By dzielić z ukochanym człowiekiem całe życie, nie nudząc się przy tym ani przez chwilę. Ale również nie można być biernym i wciąż czekać na ruch tej drugiej osoby.

Czasem trzeba brać, co się ma, i nauczyć się z tego cieszyć.

Ewa powtarzała wtedy, że szczęście to coś subiektywnego i każdy jest szczęśliwy na własny sposób. Że nie wolno kategoryzować i umniejszać tego, co się ma, bo inni mają gorzej. Że każdy postrzega szczęście przez pryzmat własnego systemu wartości. Jednych uszczęśliwia coś, na co inni nawet nie zwracają uwagi.

(...) człowiek powinien najpierw żyć w zgodzie z samym sobą, dopiero wtedy będzie mógł żyć w zgodzie z innymi.