SIOSTRA CIENIA - LUCINDA RILEY

Siedem sióstr
Siedem sióstr || Siostra burzy || Siostra cienia || Siostra Perły || Siostra księżyca || Siostra Słońca || Zaginiona siostra || Atlas. Historia Pa Salta
 

Wydawnictwo: Albatros
Data wydania: styczeń 2018
Liczba stron: 576
Moja bardzo subiektywna ocena: 9/10

*** 

Seria "Siedem sióstr" jest niesamowita. I nie przypominam sobie takiej innej serii. Dlaczego? Jestem pod wielkim wrażeniem, że z tomu na tom oczarowuje mnie coraz bardziej. Każda kolejna książka robi na mnie większe wrażenie i wciąga bardziej! Niesamowite jest to!

Bohaterką tej części i Siostrą cienia jest Star D'Apliese. Star jest najbardziej tajemniczą i enigmatyczną, pozostającą w cieniu swojej siostry. Po śmierci swojego taty dostaje od niego pewną wizytówkę i figurkę z czarną panterą, a te dwie rzeczy prowadzą ją do antykwariatu w Londynie. Tam poznaje najpierw jego właściciela Orlando, a nieco później jego pozostałą rodzinę Rory'ego, Margarit oraz brata Mouse'a.

Równolegle toczy się również historia mająca swoje miejsce przed wieloma laty. Flora MacNichol wiedzie spokojne, zgodne z naturą życie w Krainie Jezior w północno-zachodniej Anglii. Opiekuje się mnóstwem zwierząt i ciągle zgłębia swoją wiedzę o przyrodzie. Zaprzyjaźnia się także z Beatrix Potter, słynną pisarką zamieszkałą w sąsiedztwie. W pewnym momencie trafia jednak do domu do domu jednej z najbardziej znanych i szanowanych w społeczeństwie edwardiańskiej Anglii kobiet, Alice Keppel, a tam m.in. ma możliwość poznania samego króla.  

Seria "Siedem sióstr" jest niezwykle wciągająca i interesująca. Mnie zaciekawiły nie tylko historie poszczególnych sióstr, ale i wszystkie dodatkowe. W tej części poznajemy angielską arystokrację, a także osoby, które żyły naprawdę: samego króla Anglii Edwarda VII, Alice Keppel (jego kochanka) czy Beatrix Potter (autorka książek). 

Jest to także powieść o poszukiwaniu samego siebie i swojego miejsca na ziemi. Star jest siostrą, która żyje w cieniu swojej siostry CeCe i jest niejako od niej uzależniona, a przez to zatraciła swoją tożsamość. Teraz próbuje nieco zmienić tą relację i spróbować odsunąć się od niej. Na nowo musi zbudować więc swoją osobę, przekonać się o swojej wartości i udowodnić sobie, że da sobie radę sama!

Tą książkę czytało mi się tak cudownie, praktycznie kartki przewracały się same. Urzekła mnie zarówno historia Flory, jak i Star. To była naprawdę cudowna uczta literacka, która pozwoliła na oderwanie się od rzeczywistości i przeniesienie się do klimatycznego antykwariatu w Londynie. Lucinda Riley potrafi w niesamowity sposób czarować słowem, jej powieści z pozoru są nieśpieczne, melancholijne i nastrojowe, ale z drugiej strony tak bardzo dużo się tutaj dzieje...

***

Wybrane cytaty:

- Fakt, że Vita podarowała mi ten tomik, świadczy o tym, że pragnęła, abym przeczytała to, czego sama nie potrafi mi powiedzieć.
- Myślisz, że ona cię kocha?
- Tak jak ja kocham ją. (...) Czy to niewłaściwe?
(...)
- Myślę, że jest wiele rodzajów miłości. Inaczej kochamy matkę czy ojca, inaczej rodzeństwo, kochanka, przyjaciela czy zwierzę...
Flora patrzyła na twarz dziewczyny, która nagle złagodniała, a dzieląca je do tej pory zasłona zaczęła opadać.
- Właśnie! Ale jak wiedzieć, kogo kochamy naprawdę, skoro otoczenie dyktuje nam to czy tamto?

 Wbrew ludzkim oczekiwaniom nic nie trwa wiecznie. Możemy tylko cieszyć się chwilami, póki trwają. 

 

Człowiekowi łatwo jest przekonać siebie,by niczego nie zmieniał,nawet jeśli to,co mogłoby go czekać, okazałoby się lepsze niż to,co ma teraz. Zwłaszcza jeśli zmiana nas przeraża.Pamiętaj,że każdy mijający dzień jest stracony dla przyszłości.  

Człowiek bez miłości przypomina pączek róży bez wody. Jakiś czas przetrwa, ale nigdy w pełni się nie rozwinie. 

 

Zmiany pojawiają się niezależnie od tego, czy ich chcemy, czy nie, i to na najróżniejsze sposoby. Akceptacja tego jest jest podstawą osiągnięcia radości życia.

 

- Moim zdaniem, karmiąc ciało, karmimy także duszę. A to w najmniejszym stopniu nie jest samolubne. Dobrze jest cieszyć się tym, co dobrze nam idzie. A i efekt będzie dzięki temu lepszy. Tak zwykle bywa, kiedy coś robimy z pasją. 

 

[...] miłość się pojawia pod wieloma różnymi postaciami. Nie musi być tradycyjnym układem między kobietą i mężczyzną.  

[...] chciałbym Ci powiedzieć, że czasami życie wymaga od nas podjęcia trudnych, bolesnych decyzji. Może nam się wtedy wydawać, że ranimy ukochane osoby. I przez jakiś czas rzeczywiście są zranione. Nieraz jednak trudne decyzje, które musimy podjąć, wychodzą na dobre naszym bliskim. I pomagają im się rozwijać. [...] Zmiany pojawiają się niezależnie od tego czy ich chcemy, czy nie, i to na najróżniejsze sposoby. Akceptacja tego jest podstawą osiągnięcia radości życia. 

Mój drogi Bertie zawsze powtarza, że informacja daje władzę i choć zwierzenie się komuś jest niezwykle kuszące, bo przynosi ukojenie, zazwyczaj bywa bardzo nierozsądne.

W zgodzie ze sobą - takie uczucie znowu chcę odnaleźć.

- Właśnie to kocham w górach. - Westchnął. - Masz poczucie, że tak naprawdę twoje życie niewiele znaczy. Jesteśmy zaledwie maleńkim punkcikiem w rozległym wszechświecie. 

Pamiętaj, że tylko ty masz władzę nad swoim losem. Ale musisz mu pomóc.  

Szlachetność pochodzi z wnętrza człowieka. 

Płakałam również nad Pa saltem, który nie dał swoim córkom szansy, by opłakały go w tradycyjny sposób. Po raz pierwszy zrozumiałam, dlaczego tak ważne są stare rytuały: porządkują rzeczywistość w czasie emocjonalnego chaosu.  

- Star - ujmował moją twarz w zniszczone dłonie - rzeczy prawdziwie wartościowe wydają owoce dopiero po jakimś czasie. Ale kiedy to się stanie, będziesz zadowolona, że wytrwałaś. 

Jeśli ktoś nie ma nic sensownego do powiedzenia, powinien milczeć.  

- Ludzie się zmieniają, Violet. Życie nie zawsze jest takie, jak chcemy. 

Pamiętaj, że tylko ty masz władzę nad swoim losem. Ale musisz mu pomóc.  

Często wspominałam przypowieść z Biblii, którą kiedyś mi opowiedział przy wspólnej pracy - o tym, że każda żywa istota od początku życia potrzebuje czułej opieki. Kiedy jest otoczona troską, dorasta i nabiera siły na wiele lat życia. 

- Moim zdaniem, karmiąc ciało, karmimy także duszę. A to w najmniejszym stopniu nie jest samolubne. Dobrze jest cieszyć się tym, co dobrze nam idzie. A i efekt będzie dzięki temu lepszy. Tak zwykle bywa, kiedy coś robimy z pasją.